خوب بودن ...

اینکه من خوب باشم. با اینکه من احساس خوب بودن بکنم فرق دارد. 

حال خوب ، یک معادله ی سه مجهولی است.

حال خوب مساوی با روح خوب + جسم خوب + حال خوب دیگران

همه چیز تقسیم به خوب و بد می شود. وبلاگ خوب وبلاگ بد . 

حال خوب هم تقسیم می شود به حال خوبی که واقعن خوب است. و حال خوبی که واقعن خوب نیست.

من بنا به عرفان خودم معتقدم که خوبی ها و بدی های ما معجونی جدید می آفرینند . 

نه اینکه تا ابد بی انکه بیامیزند به هم ، همانطور جدا از هم در ستیز با هم باقی بمانند.

من معجونی از بدی ها و خوبی هایم هستم. 

سیال جوشنده ای که یون های منفی و مثبتش ، خاصیت یونیزاسیون ندارند. خاصیت ترکیبی دارند.

حالا وقتش هست که احساسم را بنویسم :

از سیاهی های درونم به روزنه هایی که رو به روشنایی بازند : دستان خسته از فریاد نوشتن به صفحه های سفید باقی مانده می گویند : هر تپشی ، لرزش لغزنده ی ظریفی بر کشاله های ران این هیکل است که کم کم می تپد هیولای سر به تاریکی گرفته ، و هر قدم که پیش می گذارد ، از جای پایش فقط چشمه هایی می روید که صدای شرشر آبش با صدای بلبل های صدای ات ، و صافی اش با صافی شکوفه های لبخندت برابر است. بگذار بدود این غول سیاه ، این خودکار آماده ، این پراکندگی با وقار رویاهایم با تو. من از اینگونه با تو خوبم.